Estadísticas del sitio

Se han registrado en el Archivo 34947 hechos de 176 países que pertenecen a 1183 fenómenos. De ellos se han revelado 2820, otros 10889 están en la fase de prueba para la conformidad de una de las 320 versiones.

Se han agregado 2 hechos durante las últimas 24 horas.

Сomparte una historia

Estás en la sección "Archivo"

Esta sección contiene una descripción de los hechos inexplicados proporcionados por testigos o publicados en los medios de comunicación, así como los resultados de su análisis por los participantes en el grupo.

OVNI. Canadá

ID #1577664541
Añadido Lun, 30/12/2019
Autor July N.
Fuentes
Fenómenos
Estado
Estudio

Datos iniciales

Información inicial de fuentes o de un testigo ocular
Fecha del incidente: 
04.10.1967 23:20
Ubicación: 
Шаг-Харбор, NS
Canadá

Era la noche del 4 de octubre de 1967. En el pequeño pueblo pesquero de Shag Harbor, ubicado en la provincia canadiense de Nueva Escocia. El sol ya se había puesto y la noche era como cualquier otra, hasta que a las 11:20 pm, algo muy extraño sucedió en este lugar aislado. Hubo un destello repentino en el cielo y cuatro luces brillantes pasaron por el área durante casi una hora hasta que un objeto brillante perdió repentinamente altura antes de caer al agua con gran fuerza. 

Algunas personas afirman que este objeto anormal emitió un silbido sobrenatural al descender para enfatizar su aterrizaje con un fuerte ruido similar a una explosión.

Otros informaron que antes de caer, el objeto lanzó una serie de luces. Una testigo llamada Laurie Wickens testificó un poco más tarde:

"Vimos cuatro fuegos en el cielo. Pensamos que era un avión y no le prestamos atención. Solo estábamos viendo cómo las luces se encendían y apagaban. Ella cruzó la carretera frente a nosotros, detrás de un montículo, ya no podíamos verlo. Llegamos a la cima de la colina. Había luz en el agua. Nos acercamos a la cabina telefónica, llamamos al RCMP (real policía montada de Canadá) e informamos sobre el accidente del avión."

Vickens agregó que el misterioso barco flotaba en el agua a aproximadamente media milla de la costa, arrastrando una extraña sustancia amarillenta, balanceándose durante casi una hora antes de sumergirse en las profundidades. Varios empleados de RCMP vieron la instalación flotando.

En total, al menos once personas llamaron a la policía diciendo que habían visto esencialmente lo mismo: una luz brillante que chisporroteaba en el cielo chocó contra el mar.

_____________________________________________

El extraordinario evento de 1967 del año casi llevó al pequeño pueblo pesquero de Shag Harbor al mapa de información mundial. Ubicada en el extremo sur de Nueva Escocia, esta comunidad rural será el escenario de uno de los eventos OVNI más bien documentados. Llamado así por el" Shag", un Ave de la familia de los cormoranes, el puerto no estaba literalmente mapeado en los mapas de la época, pero esto se cambiaría de una vez por todas.

La pequeña comunidad de pescadores siempre ha tenido sus propias historias... historias de serpientes marinas gigantes, calamares caníbales y barcos fantasmas. En la lista de color local aparecerá otra adición a su lista: la historia de visitar una misteriosa aeronave de origen desconocido. Este barco entró en las aguas de la bahía, imprimiendo para siempre el nombre del pueblo en la historia de la ufología.

La primera indicación de este misterioso incidente provino de residentes locales que notaron extrañas luces naranjas en el cielo la noche del 4 de octubre de 1967. La mayoría de los testigos coincidieron en que había cuatro luces naranjas esa noche. Cinco adolescentes observaron cómo estas luces parpadeaban secuencialmente y luego se sumergían repentinamente en un ángulo de 45 grados con respecto a la superficie del agua.

Los testigos se sorprendieron de que las luces no se sumergieran en el agua, sino que parecían flotar sobre el agua, a unos 500 metros de la costa. Los testigos primero pensaron que estaban viendo el trágico accidente aéreo y rápidamente lo informaron a la real policía montada de Canadá, que estaba en Barrington Passage.

Por una extraña coincidencia, el agente Ron Pound ya había sido testigo de extrañas luces mientras conducía por la autopista 3 en dirección a Shag Harbor. A Pound le pareció ver cuatro luces Unidas a un avión. Calculó que el barco tenía unos 20 metros de largo. El agente Pound se acercó a la orilla para ver mejor el fenomenal espectáculo. Fue acompañado por el cabo de la policía Victor Werbieki, el Contable Ron O'Brien y otros lugareños. Pound vio claramente una luz amarilla que se movía lentamente a través del agua, dejando atrás una espuma amarillenta. Todos los ojos estaban encadenados a la luz, ya que se movía lentamente demasiado lejos para ser visto, o se sumergía en agua helada.

La lancha de la guardia costera número 101 y otras lanchas locales se apresuraron a localizar el objeto, pero cuando llegaron ya no había fuego. Sin embargo, los miembros de la tripulación aún podían ver la espuma amarilla que indicaba que algo podría haberse hundido. No se pudo encontrar nada más esa noche y la búsqueda se detuvo a las 3 a.m. La policía realizó la inspección junto con el centro de coordinación de rescate en Halifak y el radar NORAD en Baccaro, Nueva Escocia. Se les dijo que esa noche no había informes de aviones desaparecidos, ni civiles ni militares. Al día siguiente, el centro de coordinación de Rescate presentó un informe al cuartel general de las Fuerzas armadas canadienses en Ottawa.

Ese informe decía que algo había caído al agua en el puerto, pero el objeto era "de origen desconocido."HMCS Granby recibió la orden de llegar al sitio donde los buzos examinaron el fondo del océano durante varios días.

Los buzos, junto con otros testigos, describieron estos eventos:

El objeto, que se sumergió en el agua del puerto, pronto abandonó la zona, pasando bajo el agua unos 40 kilómetros hasta el lugar, que estaba cerca de la base de detección de submarinos. Allí, el objeto fue visto por un sonar, y los buques de guerra se colocaron sobre él. Un par de días después, los militares ya estaban planeando una operación de rescate cuando el segundo OVNI se unió al primero.

En ese momento, todos creían que el segundo barco había llegado para ayudar al primero. En ese momento, la flota decidió esperar y ver. Después de aproximadamente una semana de observación de dos Ovnis, algunos de los barcos fueron llamados para interceptar un submarino ruso que entró en aguas canadienses. En este punto, dos Ovnis submarinos hicieron su movimiento. Se dirigieron a la bahía de Maine y, alejándose a cierta distancia de los barcos De la Marina que los perseguían, salieron a la superficie y se elevaron hacia el cielo.

Estos acontecimientos extraordinarios han sido confirmados por muchos testigos, tanto civiles como militares. No hay duda de que algo "desconocido" estaba en las aguas del puerto de Shag el 4 de octubre de 1967.

_______________________

El incidente de Shag Harbor es un informe sobre el presunto accidente de un objeto volador no identificado de gran Tamaño en las aguas cerca del puerto de Shag Harbor, un pequeño pueblo de pescadores en la provincia canadiense de Nueva Escocia, el 4 de octubre de 1967.

El presunto incidente fue investigado por las autoridades civiles (La real policía montada del Canadá y la guardia costera del Canadá) y (presumiblemente) militares (la real Armada del Canadá y la Real fuerza aérea del Canadá) del gobierno del Canadá.

La flota canadiense ha llevado a cabo al menos una operación de búsqueda submarina para tratar de encontrar los restos de un objeto relacionado con el incidente. El gobierno canadiense dijo que no tenía información sobre el avión que podría haber estado involucrado en el incidente y que el objeto caído, si el evento realmente sucedió, permanece sin identificar hasta el día de hoy.

Este es uno de los pocos casos en que los documentos de la Institución estatal afirmaron oficialmente que en el incidente hubo un objeto volador no identificado (esta frase se usó incluso en el informe oficial del evento).

Varios testigos militares entrevistados, incluido un buceador de la flota canadiense que participó en la búsqueda, afirmaron que una nave espacial alienígena se estrelló en la Tierra. También se alegó que algunos testigos de una unidad de las fuerzas armadas de los Estados Unidos estaban involucrados en la búsqueda.

El caso también fue investigado brevemente por el llamado Comité Condon en los Estados Unidos, que tampoco pudo proporcionar una explicación al respecto.

Suceso:

El 4 de octubre de 1967, a las 23.20 hora local, once personas supuestamente observaron las luces y los contornos de un gran objeto en el cielo nocturno, que luego se estrelló contra el agua en el Golfo de Maine y desapareció en el océano.

Inicialmente, las personas, como se desprende de sus informes, asumieron que habían presenciado un accidente aéreo de un avión convencional y llamaron de inmediato a la policía canadiense, cuyos representantes llegaron al lugar, según se informa, tan pronto como 15 minutos después del evento.

La policía envió inmediatamente una solicitud al centro de coordinación de Rescate en Halifax para obtener información sobre los aviones que podrían haberse estrellado en el área y organizó una operación de búsqueda y rescate, a la que se unieron la guardia costera canadiense y los barcos pesqueros locales. Sin embargo, no se encontraron sobrevivientes ni restos del supuesto avión.

A la mañana siguiente, el centro de Halifax informó que ningún avión militar o civil que pudiera haber volado en la región había desaparecido. Finalmente, la búsqueda sin resultados se completó el 9 de octubre.

La historia oficial de la búsqueda termina aquí, pero hay información no confirmada de que los militares canadienses y estadounidenses llevaron a cabo una operación de búsqueda clasificada en esta región.

La realidad del incidente no es un hecho incondicional. La operación de rescate se organizó solo porque la policía creyó a los aldeanos debido al número relativamente grande de testigos presenciales.

Según la Biblioteca y archivos del Canadá, el único informe escrito que se conserva sobre el evento que puede ser creíble es una carta al Departamento de defensa nacional, fechada el 4 de octubre de 1967, supuestamente escrita por un cabo de la policía montada del Canadá. Dice que él y otros seis testigos observaron un objeto volador no identificado que comenzó a perder altura y luego cayó al océano.

Después del incidente, apareció un resplandor blanco en la superficie del agua. El policía intentó llegar al inmueble, pero se bajó antes de llegar al lugar. No se han conservado otros documentos oficiales sobre el incidente.

En el otoño de 1967, el caso fue considerado en los Estados Unidos por el llamado Comité Condon, que analizó los informes de Ovnis. A pesar de la revelación de un gran número de tales informes como errores o engaños, el Comité no pudo encontrar una explicación adecuada en este caso.

El incidente atrajo una amplia atención de la Prensa canadiense , en particular, en octubre de 1967, muchos de los principales periódicos de Halifax escribieron sobre él.

_____________________________________________

Una obra de arte que representa el incidente del puerto de Shag , de HAL Crawford en Canadian Ovnis Report, no.1, agosto de 1967.

Incidente en el puerto de Paso

Uno de los encuentros OVNI más inusuales en el siglo XX ocurrió en el pequeño pueblo pesquero de Shag Harbor, en el extremo sur de Nueva Escocia. Este evento, aunque relativamente oscuro en el sentido de la conciencia pública, es uno de los encuentros OVNI más completos y documentados oficialmente en los últimos 30 años, y es tan sensacional y misterioso como el famoso incidente de Roswell.

En el cielo de la tarde del 4 de octubre de 1967, varios aldeanos notaron por primera vez una agrupación bastante extraña de luces naranjas. Varios testimonios de testigos presenciales indican que hubo cuatro incendios de color naranja esa noche. Cinco de estos testigos incluyeron a un grupo de adolescentes que vieron estas luces parpadear secuencialmente durante varios minutos y luego bucear repentina y rápidamente en un ángulo agudo de 45 grados con respecto a la superficie del agua.

Para sorpresa de los adolescentes y otros testigos presenciales, al golpear la superficie del agua, las luces no desaparecieron de inmediato bajo las olas, sino que parecían flotar en la superficie, aproximadamente a media milla de la costa.

La reacción de pánico inicial de los observadores fue presenciar un reinicio de emergencia o un accidente de avión. El primer mensaje que llamó al RCMP (real policía montada de Canadá) en Barrington provino de un joven pescador que les informó que el avión había entrado en la bahía. La primera reacción del despachador policial fue que el joven estaba bebiendo, sin embargo, después de 10 llamadas adicionales informando del incidente, la policía contactó rápidamente al joven pescador para aclarar el paradero.

Sin embargo, durante el mismo período de tiempo, el agente Ron Pound de RCMP patrulló en la carretera no.3, en dirección al puerto de Step, y observó extrañas luces mientras aumentaba la velocidad en la dirección del incidente. El informe del agente Pound fue que creía que los cuatro incendios provenían de un solo avión, que estimó que tenía unos 60 pies de largo.

Cuando el agente Pound llegó a la costa, se le unieron otros dos oficiales, el cabo de policía Victor Werbieki y el agente Ron O'Brien. Además, varios residentes de un pueblo de pescadores se pararon en la orilla, observando y preguntando qué hacer a continuación. Según el Agente Pound y otros oficiales, las luces naranjas cambiaron lentamente a amarillas, y el objeto parecía moverse lentamente a través de la superficie del agua, dejando atrás una espuma amarillenta. En ese momento, al menos 30 testigos de diferentes puntos observaron cómo el objeto se desplazaba lentamente más lejos de la costa. Todos más tarde describieron el objeto como que tenía la forma de una cúpula de aproximadamente 60 pies de largo y aproximadamente 10 pies de alto.

Después de unos cinco minutos, el objeto comenzó a hundirse bajo las olas de hielo del Atlántico Norte. Varios testigos informaron haber escuchado un ruido "silbido". Mientras el RCMP ya estaba en contacto con la guardia de Costos de Canadá y el bote 101 estaba en camino, dos de los empleados del RCMP y varios pescadores locales bajaron apresuradamente sus botes para apresurarse a ayudar a los sobrevivientes. Cuando los botes pequeños y la lancha 101 llegaron al lugar, las luces dejaron de ser visibles, pero los botes salvavidas terminaron en una espesa espuma amarilla, lo que indica que algo se había hundido. 

Los pescadores informan que la espuma no era espuma de mar. De hecho, la mayoría de ellos estaban alarmados de tener que pasar por ella para encontrar sobrevivientes.

Después de horas de búsqueda, no se encontró nada y la búsqueda se interrumpió alrededor de las 3 AM. El RCMP contactó tanto al NORAD como al centro de coordinación de rescate en Halifax y descubrió que no había informes de aviones desaparecidos, tanto civiles como militares, esa noche.

El 5 de octubre (al día siguiente), el centro de coordinación de Rescate presentó un informe al cuartel general de las fuerzas Canadienses en Ottawa. Ese informe decía que algo se había estrellado contra el agua en el puerto de Step, pero el objeto era de "origen desconocido". El cuartel general de las fuerzas canadienses envió a HMCS Granby al sitio del naufragio del puerto Shag Harbour. Utilizando equipos de detección avanzados y buzos especialmente entrenados de la Armada y el RCMP, el ejército canadiense registró sistemáticamente el fondo marino durante varios días, pero no encontró nada.

Aquí, en 1967, el misterio terminó con el hecho de que no se encontraron pruebas físicas ni pruebas adicionales.

Durante varios años, la historia apareció en los periódicos locales. De vez en cuando, surgieron varias teorías y rumores intrigantes sobre naves espaciales rusas o submarinos rusos, así como una investigación posterior estadounidense. Luego, la historia simplemente desapareció en la oscuridad hasta 1993, cuando el incidente del puerto de Shag se volvió a poner en conocimiento del público.

Esto se debió a las acciones de investigación de los dos hombres, los investigadores de MUFON. Chris Stiles, ayudado por Doug Ledger, utilizando registros públicos como recortes de periódicos e informes policiales, pudo rastrear y entrevistar a muchos testigos oculares y personas involucradas en el descubrimiento del puerto de Shag, el intento de rescate y la investigación posterior. A través de su trabajo, se han descubierto algunas pistas extremadamente convincentes y nuevas ideas sorprendentes.

En entrevistas con buzos y miembros de la tripulación de HMCS Granby, descubrieron información sorprendente. El objeto que se sumergió en las aguas del puerto de Shag fue rastreado, y en realidad pasó bajo el agua a una distancia de aproximadamente 25 millas hasta un lugar llamado punto del Gobierno. En la década de 1960, los Estados Unidos mantuvieron una base militar pequeña pero técnicamente avanzada en un punto del Gobierno, administrando el sistema de detección de anomalías magnéticas (MAD grid) con el objetivo de detectar y rastrear submarinos en el Atlántico Norte utilizando.

El ejército de los Estados Unidos definitivamente descubrió el objeto en su equipo de rastreo sensible. Los barcos navales fueron enviados y estacionados sobre un objeto no identificado donde se detuvo. Después de 3 días sin movimiento y sin saber exactamente qué era, los militares planearon comenzar una operación de rescate. Mientras la flota esperaba y planeaba, el equipo de detección notó otro objeto en movimiento y, para sorpresa de todos los participantes, se unió al primer objeto en el fondo del océano. En ese momento, se rumoreaba que un segundo OVNI (¿ o un objeto volador Submarino?) estaba allí para ayudar a la primera instalación.

Sin darse cuenta completamente de que estaban tratando con la Marina, decidió que lo mejor era esperar y observar. Durante casi una semana, los barcos de la Armada mantuvieron sus posiciones sobre los Ovnis. Sin embargo, se descubrió un submarino ruso en la base que había entrado en aguas canadienses en el Norte, por lo que varios barcos tuvieron que retirarse del objetivo para dirigirse hacia el Norte para investigar. Al amparo de esta nueva actividad en la superficie, ambos Ovnis hicieron su movimiento, acelerando bajo el agua hacia la bahía de Maine. Los barcos restantes de la Armada los persiguieron hacia los Estados Unidos, pero los objetos continuaron alejándose de sus rastreadores. Para sorpresa de los perseguidores, ambos objetos salieron a la superficie y volaron hacia el cielo para desaparecer en cuestión de segundos.

Si bien estas observaciones fueron bien confirmadas por muchos testigos creíbles, estos informes no fueron "registrados" por militares, ex militares y personal civil que temen el acoso, el ridículo o la pérdida de su pensión, dijeron los investigadores. Por lo tanto, como dicen, "solo los nombres han sido cambiados para proteger a los inocentes".

Aparentemente, una serie de encuentros ovni inusuales y aún inexplicables, que involucraron a las fuerzas navales de los dos países y NORAD, tuvieron lugar en el puerto de Shag el 4 de octubre de 1967, y la semana siguiente en aguas profundas fuera de Maine.

Noticias originales

Parmi les affaires les plus inhabituels dans le domaine de l’ufologie, on retrouve celles où des objets non identifiés sont descendus du ciel avant de s’écraser sur Terre.

Il y a un nombre étonnamment élevé d’histoires de ce type. L'un des événements les plus connus et les plus souvent débattus est un événement mystérieux qui s'est déroulé dans les régions sauvages et reculées de la Nouvelle-Écosse, au Canada. Cette histoire a attiré beaucoup d'attention de la part des ufologues et n'a toujours pas été résolue.

C'était le soir du 4 octobre 1967 et la journée s'était terminée dans le minuscule village de pêcheurs de Shag Harbour, niché dans la province canadienne de la Nouvelle-Écosse. Le soleil s'était couché, et la soirée était comme toutes les autres, jusqu'à ce que, à 23 h 20, quelque chose de très étrange se produise dans cet endroit isolé. Dans le ciel, il y eut un flash soudain et quatre lumières brillantes ont traversé la zone pendant près d'une heure, jusqu'à ce qu'un objet brillant ait soudainement perdu de l’altitude avant de s'écraser dans l'eau avec une grande force. Certaines personnes prétendent que l'objet anormal avait émis un sifflement surnaturel en descendant, pour ponctuer son atterrissage avec un puissant bruit semblable à une explosion.

D'autres signalèrent que l'objet avait fait clignoter une séquence de lumières avant sa chute. Un témoin nommé Laurie Wickens témoigna un peu plus tard :

« Nous avons vu quatre lumières dans le ciel et sur la terre ici. Nous pensions que c'était un avion et nous n'y avons jamais prêté attention. Nous avons plus ou moins simplement regardé les lumières s'allumer et s'éteindre. Elle a traversé la route devant nous, derrière la colline - nous ne pouvions pas la voir. Nous avons atteint le sommet de la colline. Il y avait une lumière dans l'eau. Nous sommes allés à la cabine téléphonique, appelé la GRC (Gendarmerie royale du Canada) et avons signalé un accident d'avion. »

Wickens ajouta que l'engin mystérieux avait flotté dans l'eau à environ un demi-mile au large des côtes tout en traînant une étrange substance jaunâtre, se balançant pendant près d'une heure avant de sombrer dans les profondeurs. Plusieurs agents de la GRC avaient vu l'objet flotter. En tout, au moins onze personnes appelèrent la police disant avoir vu essentiellement la même chose, une lumière brillante sifflant dans le ciel pour s'écraser dans la mer. On a d'abord supposé qu'il s'agissait d'un accident d'avion. En réponse, les pêcheurs locaux et la GRC lancèrent immédiatement une opération de recherche et de sauvetage, arrivant rapidement sur les lieux où l'objet était censé être tombé. Ils furent rejoints par la Garde côtière, mais il n'y avait aucune épave ni aucun signe de l'aéronef autre que de la mystérieuse mousse jaune tourbillonnant dans les vagues.

Il est intéressant de constater qu'aucun avion n'avait été porté disparu et qu'en fait, tous les avions commerciaux, privés et militaires étaient entièrement comptabilisés le long de la côte est qui s'étendait jusqu'à la Nouvelle-Angleterre. Autrement dit, s'il s'agissait d'un avion, personne ne savait qui c'était ni d'où il venait. La mention des lumières et du comportement de l'engin avant l'impact, ainsi que l'absence de tout avion manquant et le fait qu'il n'a pas coulé tout de suite, ont conduit le RCC Halifax à transmettre l'incident étrange au « Air Desk », le quartier général de l'Aviation royale canadienne à Ottawa, où il était étiqueté comme un rapport d'OVNI. C'est à peu près à cette époque que les militaires se sont rendus sur place, avec un navire de la Marine et des plongeurs de la Marine royale du Canada et de la Fleet Diving Unit Atlantic. Ils arrivèrent sur les lieux pour fouiller les profondeurs pendant trois jours complets, parcourant toute la zone. Leur rapport officiel affirmait qu'ils n'avaient rien trouvé du tout, pas de corps, pas d'épave, rien. Toutefois, certains témoins avaient certifié que la Marine avait effectivement trouvé quelque chose et qu'elle avait emportée toutes les preuves, mais rien ne permet de vérifier ces déclarations.

Entre-temps, l'histoire a amplement fait la une des journaux. Il a beaucoup été question de la possibilité que ce ne soit pas du tout un avion, mais plutôt un OVNI qui s’était écrasé. Cette idée a été alimentée par plusieurs autres observations d'OVNIS qui avaient été rapportées dans la même zone dans les jours précédant ce qui fut plus tard surnommé « l'incident de Shag Harbour ». Pour certains, ces observations inexpliquées et cette affaire pourraient être liées. Dans un rapport, le même soir à 19 h 15, le vol 305 d'Air Canada a rapporté qu'ils avaient repéré un objet rectangulaire brillamment éclairé avec de plus petites lumières derrière lui, qui suivait leur avion à environ un mile de distance, avant de voir une grande explosion, suivie par une autre explosion apparente. Étrangement, celles-ci n’avaient produit aucun son perceptible. Cela aurait-il pu être le vaisseau qui a coulé ? Dans un autre rapport, le capitaine Leo Howard Mersey, du navire de pêche MV Nickerson, avait détecté quatre objets anormaux sur le radar, après quoi tout l'équipage avait vu une formation de quatre lumières brillantes dans le ciel.

Il s’est avéré qu'il y avait eu plusieurs témoignages concernant d'étranges lumières dans le ciel de la région dans les heures précédant le crash. Ceux-ci n'ont servi qu'à alimenter les théories selon lesquelles il ne s'agissait pas d'un avion. Pour beaucoup, il s’agissait d’un véritable crash d’OVNI.

L'affaire fit ensuite l'objet d'une enquête par la Gendarmerie royale du Canada, la Garde côtière canadienne, l'Aviation royale canadienne, le gouvernement canadien et le comité américain Condon, ce qui en fait l'un des cas les mieux documentés d’un possible crash d’OVNI.

Cet incident fait, aujourd'hui, partie de la tradition locale et canadienne, au point qu'il y a un festival annuel de deux jours consacré aux OVNI à Shag Harbor. Il y a aussi eu des pièces de monnaies illustrant cet incident mis en service par la Monnaie royale canadienne.

Personne n'a encore vraiment la moindre idée de ce qui s'est exactement passé au cours de cette soirée fatidique. Était-ce des extraterrestres, des météores, un satellite tombé, ou autre chose ? Le gouvernement a-t-il tout dissimulé ? Personne ne le sait vraiment, et l'incident de Shag Harbor reste un cas dont on parle beaucoup dans les annales de l’ufologie.

________________________

The Shag Harbour Incident

One of the most extraordinary, UFO encounters of the twentieth century occurred in the tiny fishing community of Shag Harbor on the southern tip of Nova Scotia. This event, while relatively obscure in the sense of public awareness, is one of the most thoroughly and officially documented UFO encounters of the last 30 years, and is easily as sensational and as mystifying as the famous Roswell incident.

In the evening skies of October 4, 1967 several residents of the village first noticed a rather strange grouping of orange lights. Several eyewitness accounts indicate that there were four orange lights that evening. Five of these witnesses included a group of teenagers who watched these lights flash in sequence for several minutes, and then suddenly and rapidly dive in a sharp 45 degree angle toward the water’s surface.

To the amazement of the teens, and other eyewitnesses, on hitting the water’s surface the lights did not immediately disappear beneath the gentle swells, but seemed to float on the surface, approximately one-half mile from the shore. The initial panicked reaction of the observers was that they were witnessing the emergency ditching or crash of an airplane. The first report phoned into the RCMP (Royal Canadian Mounted Police) in Barrington, came from a young fisherman who told them that an airliner had gone into the bay. The first reaction by the police dispatcher was that the young man had been drinking, however after an immediate rash of 10 additional calls reporting the incident, the police quickly re-contacted the young fisherman for location details.

Within the same time period however, Constable Ron Pound of the RCMP was on patrol on Highway 3, heading toward Shag Harbor, and had been observing the strange lights as he increased his speed toward the incident. Constable Pound’s report was that he believed that the four lights were coming from a single aircraft, that he estimated to be about 60 feet long.

As Constable Pound reached the shoreline he was joined by two other officers, Police Corporal Victor Werbieki, and Constable Ron O’Brien. Additionally, several of the fishing village’s residents stood on the shore watching and questioning what to do next. According to Constable Pound and the other officers, the orange lights slowly changed to yellow, and the object appeared to move slowly across the surface of the water, leaving a yellowish foam in it’s wake. By this time no fewer than 30 witnesses from various vantage points, watched as the object slowly drifted further from shore, all would later describe the object as about 60 feet long, 10 or so feet high and dome shaped.

After about five minutes, the object started to sink beneath the icy North Atlantic waves. A few of the eyewitnesses reported hearing a “whooshing” noise. While the RCMP had already been in communication with the Canadian Cost Guard and Cutter 101 was on the way, two of the RCMP officers and a few local fisherman hurriedly launched their boats to speed to the rescue of any survivors. As the small boats, and Cutter 101 reached the location, the lights were no longer visible but they found themselves sailing through a thick yellow foam, that indicated that something had submerged. (The fisherman report that the foam was not sea foam, and looked like nothing they had ever seen. In fact most were unnerved by the fact that they had to sail through it to look for survivors.)

After several hours of searching nothing was found and the search was called off at approximately 3:00 am. Both the NORAD and the Rescue Coordination Center in Halifax had been contacted by the RCMP and found that there had been no reports that evening of missing aircraft, either civilian or military.

On October 5th (the following day), the Rescue Coordination Center filed a report with the Canadian Forces Headquarters in Ottawa. This report stated that something had crashed into the water in Shag Harbor, but the object was of “unknown origin.” The Canadian Forces Headquarters dispatched the HMCS Granby to Shag Harbor crash site, and using advanced detection equipment and specially trained divers from the Navy and the RCMP, the Canadian military systematically searched the sea floor for several days, and found nothing.

Here in 1967, the mystery ended with no physical evidence ever recovered, and no additional leads.

For a few years the story kicked around in the local papers. From time-to-time various theories and intriguing rumors emerged about Russian spacecraft, or Russian submarines, and an American follow-up investigation. Then the story simply faded into obscurity.

That is, until 1993 when the Shag Harbor incident once again was brought to the attention of the public.

This was due to the dedicated investigative efforts of two men who are *MUFON investigators. Chris Styles, assisted by Doug Ledger, using public records such as newspaper clippings, and police reports were able to track down and interview many of the eyewitnesses and individuals involved in the Shag Harbor sighting, the rescue attempt, and in the subsequent investigation. Through their work, some extremely compelling clues and amazing new insights were uncovered.

In interviews with divers, and crew members from the HMCS Granby they discovered some startling information. The object that dove into the waters off of Shag Harbor had been tracked, and it had actually traveled underwater for a distance of about 25 miles to a place called Government Point. In the 1960’s the U.S. had maintained a small but technically advanced military base at Government Point, managing a Magnetic Anomaly Detection system (MAD grid) for the purpose of detecting and tracking submarines in the North Atlantic using .

The U.S. military had most definitely detected the object on its sensitive tracking equipment. Naval vessels were dispatched and positioned over the unidentified object, where it had stopped. After 3 days of no movement, and not knowing exactly what it was, the military was planning to initiate an investigative salvage operation. As the Navy waited and planned, the detection equipment picked up another object moving in, and to the amazement of all those involved, joined the first object on the ocean floor. The speculation at the time, was that the second UFO (I guess officially now an Underwater Flying Object) was there to render aid to the first object.

Not fully comprehending what they were dealing with the Navy decided it was best to standby and observe. For nearly a week the Navy vessels held their position over the UFOs. The detection base however, located a Russian submarine that had entered Canadian waters to the north, so several of the vessels had to be pulled off target to sail north to investigate. Under the cover of this new activity on the surface, both UFOs made their move, accelerating underwater toward the Gulf of Maine. The remaining Navy vessels pursued them toward the United States, but the objects continued to distance themselves from their trackers. To the astonishment of the pursuers, both of the objects broke to the surface and shot skyward to vanish within seconds.

According to the researchers, while these observations were well corroborated by many credible eye witnesses, these accounts were given “Off the Record” by military, ex-military, and civilian personnel who fear harassment, ridicule, or loss of pension. So as the saying goes, “only the names have been changed to protect the innocent.”

Clearly, a series of very extraordinary, and still unexplained UFO encounters, involving the navies of two countries and NORAD, occurred at Shag Harbor on October 4th 1967, and in the following week in the deep waters off of the cost of Maine.

______________________________________

45 lat temu w pobliżu rybackiej osady Shag Harbour doszło do „twardego lądowania” zagadkowego obiektu latającego. Przybyli na miejsce policjanci widzieli, że jeszcze przez jakiś czas unosił się on na wodzie, po czym prawdopodobnie zatonął. Wezwani na miejsce nurkowie oficjalnie nie znaleźli na dnie żadnych pozostałości. A nieoficjalnie…

____________________
MUFON CANADA

Przypadek z Shag Harbour to jeden z ważniejszych incydentów z udziałem obiektu UFO, jaki miał miejsce w Kanadzie. Często porównuje się go do słynnej historii z Roswell, ale wydarzenie to ma coś, czego brak w legendarnym przypadku z 1947 r. – oficjalną dokumentację.

Za wydarzeniem z Shag Harbour ciągnie się długi „papierowy” ślad różnego rodzaju akt rządowych i wojskowych. Po zapewnieniach, że nie zdarzyło się tam nic ciekawego, o sprawie zapomniano na 26 lat. „Na wierzch” wyciągnął ją po raz kolejny Christopher Styles – badacz UFO z Halifax, członek organizacji MUFON, dla którego było to pierwsze tego typu dochodzenie.

Nocą 4 października 1967 r., krótko po 23., nad niewielką osadą rybacką Shag Harbour (prowincja Nowa Szkocja) widziano UFO o średnicy ok. 20 m. Obiekt, na którym widniały cztery jasne i błyskające w określonej sekwencji światła, nachyliwszy się pod kątem 45 stopni, szybko kierował się w stronę wody. Po zderzeniu pojawił się błysk i donośny huk. Na komendzie Kanadyjskiej Królewskiej Policji Konnej (RCMP) w Barrington Passage rozdzwoniły się telefony, jednak żaden ze świadków zdarzenia nie wspominał o „UFO”. Większość wierzyła, że w zatoce doszło do katastrofy lotniczej i niezbędna może być fachowa pomoc.

Na wybrzeżu zjawili się wkrótce trzej funkcjonariusze – kpr. V. Werbicki i cst. (konstabl) Ron O’Brien z Barrington Passage, którzy zbliżali się do miejsca od wschodu, podczas gdy cst. Ron Pond, który w tym czasie patrolował drogę numer 3, jechał do Shag Harbour od zachodu, co pozwoliło mu widzieć ostatnie momenty obiektu w locie. Jak mówił, po charakterystyce lotu i układzie świateł uznał, że nie może być to zwykła maszyna.
 

 

Shag Harbour leży na południu Nowej Szkocji - wschodniej prowincji Kanady, w Zatoce Maine. Shelburne to miejsce, w pobliżu którego prowadzono rzekomą akcję nadzorowania spoczywających na dnie dwóch obiektów. Z kolei w okolicach Woods Harbour 11 października 1967 r. dokonano kolejnej serii obserwacji UFO, która - jak mniemają niektórzy - spowodowana była przez obiekty, które ewakuowały się z morskiego dna (graf.: OTRS/CC).

Kiedy wszyscy trzej funkcjonariusze spotkali się na brzegu, UFO wciąż unosiło się na wodzie w odległości ok. 800 m. od nich. Emitowało bladożółte światło i oddalając się w głąb zatoki pozostawiało po sobie pas żółtej, gęstej piany. Ani Centrum Zarządzania Kryzysowego w Halifax, ani pobliska placówka NORAD (Dowództwa Obrony Północnoamerykańskiej Przestrzeni Powietrznej i Kosmicznej) w Baccaro nie odnotowały żadnych informacji o zaginionym samolocie. Cst. Pond relacjonował również, że podczas unoszenia się na powierzchni wody obiekt „zmienił kształt” i wydawał mu się „czymś nieznanym”.

Miejscowi świadkowie potwierdzili szczegóły podane przez Ponda. Na miejsce katastrofy wezwano znajdującą się w pobliżu łódź Straży Przybrzeżnej oraz kilka kutrów, jednak nim dotarły na miejsce, obiekt znikł – prawdopodobnie poszedł na dno. Z miejsca, gdzie zatonął nadal wydobywała się żółta piana, której towarzyszył siarkowy odór. Jej plama miała rozmiary 36 x 100 m. Poszukiwania trwały do 3:00 następnego dnia, a z nastaniem świtu były kontynuowane. Wszyscy byli przekonani, że „coś” niezidentyfikowanego ewidentnie poszło pod wodę.

Następnego dnia po incydencie do Kwatery Głównej Kanadyjskich Sił Zbrojnych w Ottawie przesłano na ten temat raport. Po konsultacjach z NORAD – em, Dowództwo Marynarki poproszono o niezwłoczne przeprowadzenie podwodnego rekonesansu. Od 8 października siedmiu nurków z HMCS Grandby przeszukiwało dno morskie w miejscu domniemanego zatonięcia obiektu. 9 października odwołano akcję z powodu „zerowych rezultatów”, co spowodowało również osłabnięcie zainteresowania mediów.

Sprawę z Shag Harbour oznaczono numerem „34” w Raporcie Komitetu Condona – owocu prac grupy dochodzeniowej sformowanej na Uniwersytecie Colorado i finansowanej przez Amerykańskie Lotnictwo, której głównym celem było „rozprawienie się” z zagadką UFO. Amerykańscy badacze zainteresowali się nią dzięki Jimowi Lorenzenowi z organizacji ufologicznej APRO. Dr Levine, wyznaczony z ramienia komitetu do zbadania przypadku, ograniczył swoje wysiłki śledcze do wykonania dwóch telefonów do Kanadyjczyków (do Dowództwa Marynarki i rzecznika RCMP). Levine doszedł do wniosku, że sprawa nie jest warta uwagi, gdyż poszukiwania nie przyniosły żadnych rezultatów. Był to kolejny powód spadku zainteresowania sprawą, która ożyła ponownie dopiero w 1993 r.

Chris Styles – zainspirowany działalnością Leonarda Stringfielda i Stantona Friedmana – poczuł, że ponowny wgląd w archiwa sprawy z Shag Harbour może przynieść ciekawe rezultaty. Przy skromnym wsparciu Funduszu ds. Badań UFO i poparciu ze strony Friedmana i Dona Berlinera, Styles rozpoczął analizę dokumentów i relacji świadków wydarzeń z października 1967 r.

Jak wspomniano, dzwoniący na komendę w Barrington Passage świadkowie nie mówili o „UFO”. Określenie to pada dopiero w dokumentach RCMP, NORAD, Kanadyjskich Królewskich Sił Powietrznych (RCAF) i Straży Przybrzeżnej. Relacje świadków nie były przerysowane i wypełnione fantastycznymi wątkami. Najbardziej wartościowe pochodziły od wojskowych zaangażowanych w akcję poszukiwawczą.
 

Gazeta Chronicle Herald w wydaniu z 7 października 1967 r. pyta, czy w sprawie UFO z Shag Harbour może kryć się coś konkretnego. Po odwołaniu podwodnych poszukiwań z powodu braku rezultatów, media straciły zainteresowanie sprawą.

Znaczna część dokumentacji przypadku – w tym rozkazy i komunikacja między Centrum Dowodzenia a bazami wojskowymi – została odtajniona i udostępniona w Kanadyjskich Archiwach Narodowych w zestawie dokumentów RG 77. Wyłaniający się z nich obraz wskazuje, że próby poszukiwań obiektu o możliwie pozaziemskim pochodzeniu traktowano bardzo poważnie.

Niecodzienne przypadki spotkań z UFO w Kanadzie, takie jak sprawa z Shag Harbour czy Falcon Lake (gdzie po spotkaniu z dziwnym obiektem poparzeń ciała doznał polski imigrant, Stefan Michalak) spowodowały, że temat trafił do ministra obrony, Leo Cadieux. Po szerokich konsultacjach, dr H. Sheffer – szef Sztabu Obrony i sztab projektu „AIR DESK” (kanadyjskiego odpowiednika „Projektu Blue Book” – programu badań nad UFO prowadzonemu przez Amerykańskie Lotnictwo w okresie 1952 - 1969), zadecydowali o przekazaniu spraw związanych z obserwacjami UFO do Narodowej Rady Badawczej. Styles zyskał dostęp do listu sygnowanego przez ministra obrony, wysłanego do dyrektora Komitetu Doradczego ds. Badań Naukowych i Przemysłowych, w którym padają słowa, iż rząd Kanady wyraża wiarę „w posiadanie przez niezidentyfikowane obiekty pozaziemskie technologii, która mogłaby znacznie przyczynić się do badań naukowo – technicznych”.

W noc, gdy doszło do upadku obiektu w Shag Harbour we wschodniej Kanadzie dokonano kilku godnych uwagi obserwacji UFO. Załoga jednostki M. V. Nickerson, która prowadziła połów w rejonie Sambro, donosiła o napotkaniu czterech unoszących się nad wodą obiektów, których obecność potwierdził radar. Tego dnia UFO widzieli również 12 – letni Darrel Dorey i R. Grandy Irwin – sprzedawca ubezpieczeń z Shelburne. Podczas lotu między Sherbrooke a St. Jean, załoga samolotu należącego do Air Canada odnotowała aktywność NOL, która została oficjalnie zarejestrowana w lotniczej dokumentacji. Miało to miejsce na kilka godzin przed upadkiem nieznanego obiektu do wód Shag Harbour.

Raporty prasowe pojawiające się po odwołaniu poszukiwań wskazywały, że wojsko nadal było zainteresowane wyjaśnieniem tej sprawy. Na początku listopada pojawiła się niezwykle ciekawa informacja, którą przedrukowała część regionalnej prasy. Artykuł, przypisywany mjr Victorowi Eldridge’owi, nosił tytuł „Wojsko chce zgłaszania obserwacji UFO”. Styles odkrył, że człowiek ten pełnił wiele funkcji – był radnym w Yarmouth, a także publicystą od tematów wojskowych. Przez czas badania incydentu z Shag Harbour działał on również jako główny oficer zarządzający w bazie wojskowej CFS Barrington w Bacarro (Nowa Szkocja).

Placówka ta odgrywała główną rolę w planach poszukiwania obiektu. Styles odkrył, że Eldridge był jedyną osobą spośród grona policjantów i żołnierzy, którzy nie pamiętali absolutnie nic o incydencie z 4 października. Jego postawa była szczególnie dziwna w świetle zachowanych dokumentów. Policyjny raport z listopada 1970 r. wspominał, że oficer z bazy Barrington, płk Rushton, zażądał od komendy w Barrington Passage kopi raportu dotyczącego zaobserwowania UFO przez braci Smith.

Choć mjr Eldridge „nie pamiętał”, aby baza kiedykolwiek zajmowała się przypadkami UFO, w rozmowie telefonicznej ze Stylesem w 1993 r. powiedział, że „nie były to sprawy warte dziennikarskiego śledztwa”. Przed dochodzeniem przeprowadzonym przez ufologa niewiele wiadomo było też o roli jaką w sprawie Shag Harbour odegrał ojciec Michael Burke – Gaffney. Ten nieżyjący już jezuita pracował jako astronom w St. Mary’s University w Halifax. Mało kto wie jednak, że o. Burke – Gaffney współpracował z Narodową Radą Badawczą i rządem kanadyjskim w temacie UFO. W dokumentacji odnaleźć można prośby o przesyłanie do Ottawy próbek fizycznych śladów pozostawionych przez lądujące NOL. Mimo swego dużego zaangażowania w ufologię, jezuita określał się jako człowiek, którego „mdli, gdy słyszy o niezidentyfikowanych obiektach”.

Najbardziej intrygującym elementem ze śledztwa Stylesa jest historia o próbie wyciągnięcia z dna obiektu, który znaleziono… 40 km od miejsca upadku UFO w Shag Harbour, niedaleko miejscowości Shelburne. Niestety, badanie tej historii natrafiło na poważne przeszkody i brak na to bezpośredniego potwierdzenia w dokumentacji. Istnieją jednakże źródła potwierdzające wersję, że podjęto druga próbę poszukiwawczą w miejscu oddalonym od Shag Harbour. Źródłem tej historii byli wojskowi, którzy prosili o zagwarantowanie anonimowości.
 

Tablica wskazująca drogę do miejsca, gdzie późną nocą 4 października 1967 r. obserwowano dryfujący na wodzie i delikatnie świecący obiekt (za: theufochronicles.com).

Historia ta, w przeciwieństwie do innych opowieści o katastrofach UFO, kończy się czymś, co można uznać za „szczęśliwe” wydarzenie. Po tym, jak wojskowe jednostki wytropiły zatopione UFO i rozpoczęły jego tygodniowy nadzór okazało się, że pojawił się obok niego drugi obiekt – jak wierzono, udzielający mu pomocy technicznej. Według informacji, część jednostek obserwujących podwodne obiekty oddelegowano do misji mającej na celu przechwycenie radzieckiej łodzi podwodnej, która naruszyła limit terytorialny (być może chcąc zbliżyć się do tego, co spoczywało w okolicach Shelburne). Kiedy ogłoszono alarm, oba niezidentyfikowane obiekty zaczęły się oddalać w kierunku Zatoki Maine, gdzie rzekomo wystrzeliły ponad taflę wody i odleciały. Zdarzenie datowane na 11 października było przyczyną drugiej serii obserwacji UFO w okolicach Shag Harbour.

Chris Styles mówi, że chce uniknąć porównań z innymi rzekomymi katastrofami UFO i legendami, które narosły wokół nich: - Scenariusze katastrof, jak wiele innych aspektów UFO, oferują możliwość lepszego zrozumienia natury tego zjawiska. Musimy być jednak w stanie pogodzić się z każdym wyjaśnieniem – mówi.

Sprawa z Shag Harbour nie została zamknięta i mówiąc szczerze, jest to dość „nowy” przypadek. Wielu świadków przesłuchano dopiero w latach 90 – tych. Nadal jednak brakuje kilku elementów układanki. Być może są gdzieś ludzie, którzy je posiadają…

Hipótesis

Lista de versiones que contienen características que coinciden con las descripciones de testigos o evidencia material
No hay suficiente información

Investigación

Verificación de versiones, su confirmación o refutación. Información adicional, notas durante el estudio de los materiales.
No hay suficiente información

Currículum

La explicación más probable. La versión, confirmada por la investigación
No hay suficiente información

Inicie sesión o regístrese para comentar

Amigos del sitio

  • Мир тайн — сайт о таинственном
  • Activite-Paranormale
  • UFOlats
  • Новый Бестиарий
  • The Field Reports
  • UFO Meldpunt Nederland
  • GRUPO DE ESTUDOS DE UFOLOGIA CIENTÍFICA
  • Паранормальная наука, наука об аномалиях
  • Новости уфологии
  • UFO Insights
  • Mundo Ovnis

¡Atención!

18+

El sitio contiene contenido que no se recomienda para ser visto por personas impresionables.

You are reporting a typo in the following text:
Simply click the "Send typo report" button to complete the report. You can also include a comment.