| ID | #1608029328 |
| Добавлен | вт, 15/12/2020 |
| Автор | July N. |
| Источники | |
| Феномены | |
| Состояние | Исследование
|
Исходная информация
Жена просит колхозника Григория Васильевича Керносенко собрать индюков, так как уже поздно.
Вскоре после выполнения задания свидетель с удивлением увидел, что ворота внезапно открываются сами по себе, а за воротами на поле он увидел предмет, похожий на серебристый купол.
Из купола вышли две фигуры в черном и приказали Григорию Васильевичу сесть. Когда он подчиняется, его внезапно втягивает сильный воздушный поток в объект.
Внутри он обнаруживает, что сидит в удобном кресле, а рядом с ним еще три человека - двое мужчин в черном и женщина в яркой одежде, излучающей свет. Женщина была очень красивой, с длинными распущенными волосами.
Один из мужчин сказал грубым голосом:
«Теперь ты полетишь с нами».
Вскоре он был поражен, увидев перед собой через прозрачное окно нечто, похожее на звезды. Обеспокоенный, он умолял своих похитителей, говоря им, что он должен заботиться о детях. Женщина согласилась. Потом они долго летели в полной тишине.
Один из мужчин подошел и смазал рот свидетеля белой пастой без вкуса и запаха. По возвращении он видит крыши домов и, видимо, теряет сознание.
Он оказывается в поле, возвращается домой и был ошеломлен, узнав, что он пропал без вести в течение 5 дней и что его разыскивает полиция.
______________________________
Эта история произошла 3 мая 1987 года. Григорий Владимирович Керносенко, ветеран войны, колхозник на пенсии, заканчивал работу в своем хозяйстве, когда его жена Вера попросила его выпустить индюков. Мужчина погнал птиц к воротам, а когда открыл их, то заметил стоящую в переулке странную машину. Он напоминал голубоватое блюдце, но Керносенко не успел рассмотреть его поближе, потому что его «засосало» внутрь. Там он встретил три странные фигуры.
«Я сел в удобное кресло, — сказал он. Вверху, передо мной, на одинаковых сиденьях сидели три человека. Двое черных мужчин и женщина в блестящем наряде. Один из мужчин хмыкнул: «Теперь ты идешь с нами!» Я даже не заметил, что за иллюминаторами появились звезды. Я очень разозлился и спросил: - Ты вернешься ко мне? Женщина ответила: - Где мы тебя забрали, туда и вернемся.
Керносенко утверждал, что пришельцы внешне напоминали людей, хотя у них были большие головы и глаза, а также черноватый оттенок кожи. Их одежда, казалось, была сделана из металла, а на голове женщины он увидел длинные каштановые волосы и что-то вроде «нимба». Сам предмет не издавал ни звука, что несколько удивило мужчину. Более того, он не понимал, почему инопланетяне общаются с ним на его родном языке. Как он потом признавался, страха в то время он не испытывал, а лишь легкое смущение, потому что отправился в путешествие в поношенной рабочей одежде.
Мы летели в полной тишине довольно долго. Во время полета мне несколько раз мазали рот какой-то белой пастой без вкуса и запаха. Наконец, после приземления мне сказали: - Убирайся! Я ушел совершенно потрясенный, и я вижу город перед собой. Все дома с остроконечными крышами, а в конце каждого - крест! И от крестов исходит свет. Там тоже цвели некоторые деревья.
Бывший ветеран утверждал, что приземлился в месте, которое напомнило ему Краков, который он видел во время войны. «Кресты» на крышах упомянутых им зданий горели красным светом. Перед приземлением пришельцы не только намазали ему рот странным «кремом», но и задали массу вопросов о его жизни.
«Солнца нигде не было видно», — сказал он о месте, куда он отправился. Погода была пасмурная. Ведь вполне могло быть, что это было время перед рассветом. Прежде чем я хорошенько осмотрелся, мне сказали: "Мы возвращаемся!" Я больше ничего не помню. Для меня полет длился часа три-четыре.
Когда пенсионер был в пути, родственники считали его пропавшим без вести. Вскоре об этом сообщили в милицию, но Керносенко ни живого, ни мертвого не нашли. Он оказался один. Странным образом, спустя ровно 5 дней, перед его домом.
«Я проснулся на заднем дворе. Шел дождь, говорит он. Мой сын подобрал меня с земли, хотя я не могла понять, откуда он взялся, ведь он с нами не жил, только в Днепропетровске. Но потом я узнал, что прошло пять дней, и моя жена прислала сыну телеграмму о том, что я пропал.
Об этой ситуации рассказал сын пропавшего мужчины:
Я жил в Днепропетровске. Неожиданно я получил телеграмму от мамы, в которой говорилось: «Приезжайте. Отец пропал». Всего его не было 5 дней. Мы искали его повсюду! Мы обзвонили всех своих друзей, прочесали всю местность, включая больницы и морги. Но его нигде не было. Тогда мы сообщили об этом в милицию, признав, что произошло что-то нехорошее. Но на шестой день, когда я курил на крыльце, я увидел отца. Я не знаю, откуда он взялся. Он был исхудавшим и бородатым, стоя на одном колене. Казалось, что он упал на землю с небольшой высоты. К тому же, хотя шел дождь, на нем была сухая одежда. Я спросил его: «Где ты был?», и он ответил, что улетел на другую планету. Я подумал, что повезло, что его нашли, и позвонил в милицию, чтобы сообщить об этом.
Встреча ветерана с НЛО имела ряд странных последствий. После выздоровления он заметил, что у него на спине ряд черных родинок. Его история, однако, не встретила понимания у местного населения, среди которого он получил прозвище «Космонавт». Поначалу даже его покойная жена сомневалась в этом событии. Когда пресса узнала об авантюре Керносенко, Дмитров первым посетил журналиста газеты «За рулем». Статья о необычных событиях привлекла внимание ученых, и вскоре Керносенко получил телеграмму, в которой сообщалось, что его посетит группа ученых из Киева — специалистов по космосу.
Оригинальная новость
Location. Kirovograd region, Ukraine
Date: May 3 1987
Time: evening
Collective farmer Grigoriy Vasilyevich Kernosenko is asked by his wife to round up the turkeys as it was getting late. Soon after completing the task the witness was surprised to see the gates suddenly open by themselves, and behind the gates on a field he saw an object similar to a silvery cupola. Two figures dressed in black came out of the cupola and ordered Vasilyevich to sit down. As he obeys he is suddenly sucked by a strong airflow into the object. Inside he finds himself sitting on a comfortable armchair and next to him three other persons—two men dressed in black and a woman wearing a bright garment, which emitted light. The woman was very beautiful, with long flowing hair. One of the men spoke in a gruff voice, “Now you will fly with us”. He was soon amazed to see before him through a transparent window what appeared to be stars. Concerned, he pleaded with his captors, telling them that he had to take care of children. The woman agreed. Then they flew for a long time in total silence. One of the men came over and lubricated the witness’s mouth with a tasteless and odorless white paste. Upon returning he sees the roofs of the houses and apparently blacks out. He finds himself in the field and returns home and was stunned to learn that he had been missing for 5 days and that the police had been looking for him.
Source: UFO Ukraine, Alexander Pugach PhD Kiev National Observatory
________________________
Historia Grigorija Kernosenki przypomina nieco to, co miało miejsce dokładnie 33 lata temu w Emilcinie. Ten weteran Armii Czerwonej pewnego dnia wyszedł na podwórze, gdzie ujrzał latający spodek i... przepadł bez śladu. Kilka dni później w tym samym miejscu znalazł go syn. Kiedy wszyscy myśleli, że mężczyzna zaginął lub został zamordowany, on odbywał ponoć kosmiczną podróż w towarzystwie „czarniawych” kosmitów. Choć mieszkańcom jego miejscowości trudno było uwierzyć w jego opowieść, zwróciła ona także uwagę uczonych z Kijowa, ale nikt nie był w stanie powiedzieć, gdzie Kernosenko się podziewał.
____________________
INFRA
Każdego roku na Ukrainie znika bez wieści ponad 100 tysięcy osób. Wychodzą z domu nie pozostawiając żadnych informacji. Statystyki mówią jednak jasno: jedna osoba z dziesięciu pada ofiarą złodziei i morderców, a jedna na pięć trafia do szpitala w wyniku wypadku. Jednak to nie przestępstwa i wypadki są główną przyczyną zaginięć. Najczęściej ludzie porzucają swe domy i krewnych w poszukiwaniu lepszego losu. W przypadku mieszkańca wsi Dmitrow było jednak zupełnie inaczej…
Historia ta miała miejsce 3 maja 1987 roku. Grigorij W. Kernosenko, weteran wojenny i emerytowany pracownik kołchozu, kończył pracę w swoim gospodarstwie, kiedy żona, Wiera, poprosiła go, aby wypuścił indyki. Mężczyzna pognał ptaki ku wrotom i gdy je otworzył, zauważył dziwny pojazd stojący w zaułku. Przypominał on niebieskawy spodek, jednak Kernosenko nie zdążył mu się uważniej przyjrzeć, gdyż został „wessany” do środka. Spotkał tam trzy dziwne postaci.
- Usiadłem w jakimś wygodnym fotelu – mówił. Wyżej, przede mną siedziały na podobnych trzy osoby. Dwóch czarnych mężczyzn, była tam też kobieta ubrana w lśniący strój. Jeden z mężczyzn burknął: „Teraz ty polecisz z nami!” Nie zorientowałem się nawet, że za iluminatorami pojawiły się gwiazdy. Mocno się zdenerwowałem i zapytałem: - A odwiedziecie mnie z powrotem? Kobieta odpowiedziała: - Skąd cię zabraliśmy, tam wrócimy.
Innoplanetanka z opowieści Kernosenki (za: UFODOS). Swą relację przekazał on w reportażu telwizyjnym możliwym do obejrzenia -tutaj- (fot.: YouTube).
Kernosenko twierdził, że obcy przypominali wyglądem ludzi, choć mieli wielkie głowy i oczy oraz czarniawy odcień skóry. Ich stroje wydawały się być zrobione z metalu, zaś na głowie kobiety dostrzegł on długie brązowe włosy i coś w rodzaju „aureoli”. Sam obiekt nie wydawał żadnego dźwięku, co nieco zdumiało mężczyznę. Ponadto nie rozumiał, dlaczego obcy porozumiewają się z nim w jego rodzimym języku. Jak potem przyznał, nie czuł wówczas strachu, a jedynie lekkie zażenowanie, gdyż w podróż wybrał się w wytartym roboczym ubraniu.
- Lecieliśmy w zupełnym milczeniu przez dość długo. W czasie lotu smarowali mi oni kilka razy usta czymś w rodzaju białej pasty bez smaku i zapachu. Na koniec, po lądowaniu, powiedzieli mi: - Wychodzić! Wyszedłem dość roztrzęsiony i widzę przed sobą miasteczko. Wszystkie domy z ostrymi dachami, a na końcu każdego – krzyż! A z krzyży wychodzi jasność. Kwitły tam też jakieś drzewa.
Były weteran twierdził, że wylądował w miejscu, które przypominało mu widziany w czasie wojny… Kraków. „Krzyże” na szczytach budynków, o których wspominał płonęły czerwonym blaskiem. Przed lądowaniem obcy nie tylko smarowali mu usta dziwnym „kremem”, ale również zadawali sporo pytań na temat jego życia.
- Słońca nie było widać – mówił o miejscu, do którego się udał. Pogoda była pochmurna. Zresztą mogło być tak, że był to czas przed świtaniem. Nie zdążyłem się jeszcze dobrze rozejrzeć, kiedy powiedziano mi: - Lecimy z powrotem! Niczego więcej nie pamiętam. Na moje oko lot trwał trzy lub cztery godziny.
Kiedy emeryt odbywał swą podróż, jego krewni uznali, że zaginął. Wkrótce zgłosili sprawę na milicji, jednak Kernosenki, żywego czy martwego nie odnaleziono. Znalazł się za to sam. W dziwny sposób, po równych 5 dniach, naprzeciwko swojego domu.
- Ocknąłem się u siebie na podwórzu. Padał deszcz – mówi. Z ziemi podniósł mnie syn, chociaż nie mogłem pojąć, skąd się wziął, ponieważ nie mieszkał z nami, tylko w Dniepropietrowsku. Potem jednak dowiedziałem się, że minęło pięć dni, a moja żona wysłała synowi telegram informujący o moim zaginięciu.
Syn zaginionego tak opowiadał o tej sytuacji:
Gieorgij Kernosenko (fot.: YouTube)
- Mieszkałem w Dniepropietrowsku. Niespodziewane otrzymałem od matki telegram mówiący: „Przyjeżdżaj. Ojciec zaginął.” Nie było go w sumie 5 dni. Przez ten czas szukaliśmy go wszędzie! Obdzwoniliśmy wszystkich przyjaciół, przeczesaliśmy cały teren, także szpitale i kostnice. Ale nigdzie go nie było. Potem zgłosiliśmy sprawę na milicji uznając, że stało się coś złego. Ale szóstego dnia, kiedy paliłem na ganku papierosa, zobaczyłem ojca. Nie wiem, skąd się pojawił. Był wychudzony i zarośnięty, klęczał na jednym kolanie. Wyglądało to tak, jakby spadł na ziemię z niewielkiej wysokości. Co więcej, chociaż padał deszcz, miał on suche ubranie. Zapytałem go: „Gdzie byłeś?”, a on odpowiedział, że poleciał na inną planetę. Pomyślałem, że całe szczęście, że się znalazł i zadzwoniłem na milicję, aby o tym opowiedzieć.
Spotkanie weterana z UFO miało szereg dziwnych następstw. Po dojściu do siebie zauważył on, że posiada na plecach cały szereg czarnych znamion przypominających „pieprzyki”. Jego opowieść nie spotkała się jednak ze zrozumieniem wśród miejscowej społeczności, wśród której zyskał sobie przydomek „Astronauty”. Początkowo w to wydarzenie powątpiewała nawet jego świętej pamięci żona. Kiedy o przygodzie Kernosenki dowiedziała się prasa, jako pierwszy odwiedził Dmitrow dziennikarz gazety „Za Rulem”. Artykuł o niezwykłych wydarzeniach zwrócił uwagę naukowców, a niebawem Kernosenko otrzymał telegram, w którym informowano go, że odwiedzi go grupa uczonych z Kijowa – specjalistów od kosmosu.
Przypadek Kernosenki badany był też przez przedstawicieli Centrum Badań Zjawisk Anomalnych przy współpracy naukowców ze Stowarzyszenia Naukowo-technicznego im. Popowa, na czele którego stał prof. Goroszko z Uniwersytetu Kijowskiego. Badacze byli zgodni co do tego, iż Kernosenko nie konfabulował. Coś wydarzyło się naprawdę a badanie gruntu na miejscu jego uprowadzenia potwierdziło, że znajdował się tam „jakiś pojazd”. Szef Centrum Badań Zjawisk Anomalnych Artiom Bilik spekuluje, że możemy mieć do czynienia z przypadkiem podróży nie na inną planetę ale do… innego wymiaru.
- Przeglądając folklor różnych narodów, możemy znaleźć dowody na istnienie światów równoległych. Opowieści o porwaniach i odwiedzinach „królestwa elfów”, „świata gnomów” itp. towarzyszą historii ludzkości. W erze lotów kosmicznych takie podróże przybrały bardziej nowoczesne formy: ludzi porywają nie elfy ale obcy pokazujący nam swoje światy – mówi.
Kernosenko rysujący postaci czarnoskórych obcych, którzy zabrali go na 5-dniową eskapadę (fot.: YouTube)
14 listopada 2006 r. w Kijowie dziennikarze stacji telewizyjnej STB w ramach programu „Prawa życia” nakręcili specjalne tematyczne wydanie pod tytułem „Gdzie znikają ludzie?”. Ukraiński ufolog Jarosław Soćka polecił im zaproszenie do udziału w programie pana Kernosenki. Pewny siebie mężczyzna po 20-letniej przerwie opowiedział jeszcze raz telewidzom swoją historię o podróży na inną planetę. Oczywiście, tak jak w przypadku Emilcina, głównego bohatera oskarżono o pijaństwo, konfabulacje i co tylko się da. Niestety w przeciwieństwie do historii z 1978 r. przypadek Kernosienki nie wykazuje zbyt wielu namacalnych dowodów, ale główny bohater został poddany szczegółowym testom, których wyniki zaprzeczyły, aby były jakiegokolwiek powody by swoją historię zmyślił. Co więcej, w przeciwieństwie do wielu innych osób, które przeżyły coś podobnego, były kołchoźnik nie napisał książki, ani nie udzielał porad duchowych. Po śmierci żony zamieszkał w Krzywym Rogu.
Historia ufologii mimo wielu lat zmagania się z podobnymi opowieściami, nie przyniosła nam żadnych odpowiedzi. Z jednej strony mamy do czynienia z niezwykle tajemniczym zniknięciem, zaś z drugiej ze scenariuszem, który rozmija się ze zdrowym rozsądkiem. Po co bowiem kosmici mieliby zabierać ukraińskiego rolnika na krótką wycieczkę na swoją planetę? Z każdym podobnym przypadkiem pytania mnożą się w nieskończoność. Postawa wiążąca się z podważaniem wiarygodności opowieści ludzi takich jak Kernosenko jest dość wygodnicka. Mówiąc wprost, stanowi ucieczkę od zadawania sobie bardzo, ale to bardzo trudnych pytań.
Гипотезы
Расследование
Итог
Войдите или зарегистрируйтесь, чтобы отправлять комментарии
