| ID | #1696323539 |
| Добавлен | вт, 03/10/2023 |
| Автор | July N. |
| Источники | |
| Феномены | |
| Состояние | Исследование
|
Исходная информация
На труднопроходимом отдаленном побережье островов Фланнан на Внешних Гебридских островах Шотландии уже много лет рассказывается история загадочного исчезновения смотрителей маяка Эйлин-Мор. Эта леденящая кровь история уже более века сбивает с толку исследователей и стимулирует воображение искателей приключений.
Эйлин Мор, один из островов Фланнан, — изолированное и заброшенное место. В конце 19 века здесь находился маяк — ключевой навигационный ориентир для кораблей, плавающих в коварных водах Северной Атлантики. Именно здесь в декабре 1900 года необъяснимым образом исчезли трое опытных смотрителей маяка.
15 декабря 1900 года капитан Джеймс Харви и его команда на борту корабля «Арктор» прибыли на остров, чтобы доставить припасы и смену персонала для маяка. На месте они обнаружили благоустроенное, но заброшенное здание. Трое охранников — Томас Маршалл, Джеймс Дукат и Дональд Макартур — бесследно исчезли.
Кроме того, в журнале маяка содержались тревожные записи, которые представляли все дело в причудливом свете.
«12 декабря. Буря с северо-запада на запад. Море яростно бушует. Я никогда не видел такого шторма. Волны очень высокие. Удар маяка. Все в порядке. Джеймс Дукат рассержен».
Эта запись вызывает затруднения по нескольким причинам. Во-первых, Маршалл описывает шторм беспрецедентной силы, отмечая, что он «никогда не видел такого шторма» за свои два десятилетия службы на маяке. Однако когда были изучены данные о погоде из близлежащих мест, не было обнаружено никаких свидетельств шторма, соответствующего описанию Маршалла. Выглядело так, будто шторм ограничился Эйлин Мор.
Упоминание о том, что Джеймс Дукат был «разозлен», вызывает дополнительные вопросы. Почему Дукат разозлился и что могло вызвать такое настроение посреди жестокой бури? Был ли между охранниками инцидент или недопонимание, о котором не сообщалось?
Последняя запись сделана 13 декабря 1900 года, всего через день после рассказа Маршалла о шторме. Оно приписывается Маршаллу и гласит просто:
«Шторм закончился, море спокойно. Бог превыше всего».
Эта запись пугает своей краткостью. Дневниковые записи, с их противоречивостью и внезапными изменениями тона, стали ключом к разгадке тайны смотрителей маяка Эйлин Мор.
За прошедшие годы появилось бесчисленное множество теорий. Некоторые предполагают, что мужчин унесла странная волна, в то время как другие обыгрывают идею о том, что их похитили иностранные шпионы. Объяснения сверхъестественного варьируются от призрачных явлений до морских чудовищ, русалок и проклятий. Их судьба никогда не была известна, но если они не погрузились в морские глубины всей группой, трудно объяснить эту тайну логически.
Оригинальная новость
Wzdłuż surowych, odległych wybrzeży Wysp Flannan na Hebrydach Zewnętrznych w Szkocji, od lat opowiada się historię o zagadkowym zniknięciu latarników z Eilean Mor. Ta mrożąca krew w żyłach historia, od ponad wieku wprawia badaczy w zakłopotanie i pobudza wyobraźnię łowców przygód.
Eilean Mor, jedna z wysp Flannan, jest odizolowanym i opuszczonym miejscem. Pod koniec XIX wieku stała się domem dla latarni morskiej, kluczowego znaku nawigacyjnego dla statków żeglujących po zdradliwych wodach północnego Atlantyku. To właśnie tutaj, w grudniu 1900 roku, w niewytłumaczalny sposób zniknęło trzech doświadczonych latarników.
15 grudnia 1900 r. kapitan James Harvey i jego załoga na pokładzie statku Archtor przybyli na wyspę, aby dostarczyć zapasy i zmianę personelu dla latarni. Na miejscu zastali dobrze utrzymaną, ale jednak opuszczoną budowle. Trzej strażnicy - Thomas Marshall, James Ducat i Donald McArthur - zniknęli bez śladu.
Dodatkowo, dziennik latarni morskiej zawierał niepokojące wpisy, stawiały całą te sprawę w dziwacznym świetle.
"12 grudnia. Wichura z północnego zachodu na zachód. Morze wzburzone do furii. Nigdy nie widziałem takiego sztormu. Fale bardzo wysokie. Uderzenie w latarnię morską. Wszystko w porządku. James Ducat rozdrażniony".
Ten wpis jest kłopotliwy z kilku powodów. Po pierwsze, Marshall opisuje burzę o bezprecedensowej sile, zauważając, że "nigdy nie widział takiej burzy" podczas swoich dwóch dekad służby w latarni morskiej. Jednakże, gdy zbadano zapisy pogodowe z pobliskich lokalizacji, nie było dowodów na burzę pasującą do opisu Marshalla. Wyglądało to tak, jakby burza była ograniczona wyłącznie do Eilean Mor.
Wzmianka o tym, że James Ducat był "rozdrażniony" rodzi kolejne pytania. Dlaczego Ducat był rozdrażniony i co mogło spowodować taki nastrój w środku gwałtownej burzy? Czy doszło do jakiegoś incydentu lub nieporozumienia między strażnikami, które nie zostało odnotowane?
Ostatni wpis pochodzi z 13 grudnia 1900 roku w zaledwie dzień po relacji Marshalla o burzy. Jest on przypisywany Marshallowi i brzmi po prostu: "Sztorm się skończył, morze spokojne. Bóg jest ponad wszystkim". Ten wpis jest złowieszczy w swojej zwięzłości. Wpisy w dzienniku, z ich niespójnościami i nagłymi zmianami tonu, stały się tropem wskazówek w tajemnicy latarników Eilean Mor.
Na przestrzeni lat pojawiły się niezliczone teorie. Niektórzy sugerują, że mężczyźni zostali porwani przez dziwaczną falę, podczas gdy inni bawią się koncepcją uprowadzenia przez zagranicznych szpiegów. Nadprzyrodzone wyjaśnienia sięgają od duchowych zjaw po morskie potwory, syreny i klątwy. Ich los, nie został nigdy poznany, ale o ile nie rzucili sie grupowo w morskie głębiny, trudno jest wyjaśnić tą zagadkę logicznie.
Гипотезы
Расследование
Итог
Войдите или зарегистрируйтесь, чтобы отправлять комментарии
